چرا فرکانس های 700 و 800 مگاهرتز منابع ملی است?

به گزارش اکسپرس بلاگ، بحران شیوع کرونا با وجود ایجاد مخاطرات و بحران، باعث به وجود آمدن نظم جدیدی نیز در جوامع مختلف در کشورها و بخصوص کشور ما شده است.

با اینکه این ویروس مسائل زیادی را برای کشورها به وجود آورده است ولی با نگاهی متفاوت به آن متوجه می شویم که موجب شده تا مدیران و مسئولان و مردم به اقتصاد دیجیتال و کاربرد فراوان این حوزه توجه ویژه ای داشته باشند تا آنجا که همگان به این درک رسیده اند که در چنین بحران های ناخواسته ای این اقتصاد دیجیتال است که می تواند آهنگ زندگی اقتصادی و رفاه جامعه را زنده نگه دارد البته در این شرایط است که می توان زیرساخت های جامعه را برای مقابله با بحران آزمود و پی برد که زیرساخت های فراهم شده به چه میزان می توانند نیازهای بحرانی جامعه را پاسخگو باشند.

باتوجه به همه گیر شدن بحران کرونا و ماندن مردم در خانه و از سوی دیگر دورکاری سازمان ها، شرکت ها و کسب و کارها و آموزش آنلاین دانش آموزان و دانشجویان استفاده از بستر اینترنت افزایش چند برابری یافت و به دلیل استفاده و حجم بالا از این بستر سرعت اینترنت پایین آمد و ضعف سرویس در این بستر با وجود اقدام های زیاد وزارت ارتباطات برای ارتقای سرعت و کیفیت آن، کماکان بخصوص در حوزه اپراتورهای تلفن همراه بشدت مشهود است از این رو در شرایط بحرانی یکی از بهترین کارها افزایش باندهای فرکانسی است و به همین دلیل وزیر ارتباطات، بحث قدیمی استفاده از فرکانس 700 و 800 مگاهرتز برای بحث بهبود کیفیت اینترنت را مطرح کردند. باندهایی (700 و 800 مگاهرتز) که در گذشته به دلیل پخش رادیو و تلویزیونی در اختیار سازمان صدا و سیما قرار گرفته بود و با دیجیتالی شدن شبکه های تلویزیون بدون استفاده باقی ماند.

اما چرا به این باندهای فرکانسی بدون استفاده که در اختیار صدا و سیما قرار گرفته، نیاز است؟ در پاسخ باید گفت که توسعه فناوری های نوین همانند فناوری ها و خدمات ابری، اینترنت اشیا و هوش مصنوعی که از پایه های مهم تحول دیجیتال هستند، نیازمند زیرساخت های ارتباطی مطمئن و با پهنای باند بالا است. دستیابی به این مهم در گرو تخصیص باندهای فرکانسی جدید و همچنین استفاده از باندهای فرکانسی پایین (باندهای 700 و 800 مگاهرتز) است.

از منظر علمی و فنی باندهای فرکانسی پایین تر از مزیت های بسیاری در شبکه ارتباطات پهن باند سیار برخوردار هستند که از جمله آنها می توان به پوشش وسیع تر و نفوذپذیری بیشتر در فضاهای محدود و بسته و در نتیجه کاهش هزینه توسعه شبکه اشاره کرد. باندهای فرکانسی پایین برای پوشش بیشتر در مناطق کم جمعیت و با پراکندگی جغرافیایی زیاد نظیر روستاهای دورافتاده بسیار مناسب بوده و هزینه های سرمایه گذاری و نگهداری شبکه را بشدت کاهش می دهد. با استفاده از این باندهای فرکانسی می توان میزان پوشش شبکه را به طرز چشمگیری گسترش داد و این گسترش علاوه بر بهبود آنتن دهی می تواند میزان بهره وری در استفاده از BTSها را نیز افزایش دهد.

اما مسأله قابل ذکر این است که آیا وزارت ارتباطات از تمام ظرفیت ها و توان خود جهت گسترش باکیفیت زیرساخت های ارائه خدمات اینترنت استفاده کرده است؟ اقدام های اجرا شده نشان می دهد که تا جایی که امکان دارد این اتفاق افتاده است و در شرایط بحران باید از آنچه موجود است بهره برد و نباید منتظر سرمایه گذاری بیشتر در این حوزه بود چرا که زمانبر است و مردم نمی توانند معطل بمانند از این رو بر اساس منافع ملی سازمان صدا و سیما موظف است که دیگر نهادها را برای عبور از بحران حمایت کند و یکی از حمایت ها آزادسازی فرکانس های 700 و 800 مگاهرتز است بخصوص که این منابع بدون استفاده نیز مانده است و ظلم به مردم محسوب می شود که نتوانند از منابع ملی خود بهره ببرند. این فرکانس ها ملی بوده و متعلق به تمام مردم ایران است و برای استفاده در اختیار سازمان صدا و سیما قرار گرفته است.

البته در این میان به نظر می رسد بهتر است وزارت ارتباطات با توجه به اسناد بالادستی نظیر سند چشم انداز 1404، برنامه ششم توسعه و سند الزامات شبکه ملی اطلاعات بر لزوم گسترش و تقویت زیرساخت های ارتباطی کشور جهت شکوفایی اقتصاد دیجیتال که یکی از مظاهر ضد تبعیض و عدالت خواهی است، پیگیر آزادسازی این فرکانس های ملی از سوی سازمان صدا و سیما شود و مهم تر اینکه به یک مطالبه عمومی تبدیل شود.

از طرفی پیشنهاد می شود از آنجایی که رئیس سازمان صدا و سیما از اعضای هیأت دولت است اینگونه مباحث در آنجا مطرح شود و با تشکیل کمیته علمی و فنی می توان به نتایجی رسید که منافع همگان تأمین شود. در انتها می توان تأکید کرد که استفاده از این فرکانس ها با توجه به ماهیت شان در صورت داشتن برنامه مناسب، سبب گسترش و بهبود کیفیت اینترنت و به دنبال آن افزایش رضایتمندی مردم از حاکمیت را به دنبال خواهد داشت.