کدام تغییرات کوچک در سبک زندگی بیش ترین تاثیر را می گذارند؟ - اکسپرس بلاگ

به گزارش، همواره لازم نیست برای ایجاد تغییر، همه چیز را عوض کنیم. گاهی با استفاده درست از وقت و جلوگیری از اتلاف آن و گاهی با برنامه ریزی و کوشش های مستمر می توانیم سبک زندگی پربارتری داشته باشیم.

هر موقع بعد از یک روز سخت کاری یا تحصیلی به خانه برمی گشت، آن قدر خسته اید که تنها کاری که از دست تان برمی آید، این است که روی مبل لم دهید و تمام وقت تان را با تماشای تلویزیون و پرسه زدن در اینترنت بگذرانید.

رفته رفته متوجه می شوید که هر شب چندین ساعت از وقت تان را تلف می کنید. به علاوه این که به شدت خسته اید. در نیمه های شب ناگهان انرژی زیادی پیدا می کنید و تا دیروقت بیدار می مانید. در نتیجه صبح روز بعد خیلی خسته و خوابالو هستید. این چرخه تا آخر هفته تکرار می گردد. طوری که آدینه هم تا دیروقت بیدار می مانید و برای صبح شنبه انرژی کافی ندارید. اما اگر این روتین کابوس مانند را با قانون 20 دقیقه عوض کنید، چه می گردد؟

این بار خود را مجبور کنید از زمانی که وارد خانه می شوید تا حداقل 20 دقیقه یکی از کار های مفیدی که دوست دارید انجام دهید. (به طور مثال مقاله بنویسید. کتاب بخوانید. شطرنج تمرین کنید. زبان جدیدی یاد بگیرید. گیتار زدن تمرین کنید. مدیتیشن انجام دهید. روی زبان برنامه نویسی کامپیوتر کار کنید یا حتی تمرینات کششی و انعطاف پذیری انجام دهید.)

کار هایی را انجام دهید که همواره می خواستید امتحان کنید، اما به بهانه کمبود وقت پشت گوش می انداختید. وقتی 20 دقیقه را به انجام یکی از این کار ها بپردازید، انرژی لازم برای ادامه آن را نیز به دست می آورید. مثلاً بعد از گذشت چند هفته بالاخره خواندن کتابی که دوست داشتید را تمام می کنید؛ که البته برای بسیاری افراد قدم اول است. در طولانی مدت کار های بزرگ تری نیز می توانید انجام دهید.

اگر انرژی کافی برای انجام قانون 20 دقیقه یا ادامه دادنش را ندارید، بروید بخوابید! مسلماً تماشای تلویزیون تا وقتی که از خستگی بی هوش شوید، هیچ فایده ای ندارد جز این که روز بعد هم احساس خستگی می کنید. باید این را به یک عادت تبدیل کنید: انرژی ندارید؟ پس بخوابید و استراحت کنید. انرژی دارید؟ پس انرژی خود را صرف انجام کار هایی کنید که باعث پیشرفت تان می شوند.

کلید پیشرفت این است که بدانید هر کوشش و حرکت رو به جلویی، شما را یک قدم به هدف تان نزدیک تر می سازد. این ثابت شده است که ما انسان ها برای کار هایی که دوست داریم انجام دهیم، نمی توانیم وقت کنار بگذاریم، اما برای کار هایی که می دانیم هیچ سودی برایمان ندارند، به راحتی وقت پیدا می کنیم.

وقتی از خواب بیدار می شوید، از خود بپرسید چه چیز هایی امروز خشنود تان می نماید؟ احتمالاً می گویید: چیز های ساده ای مثل وقت گذراندن با خانواده، خوردن غذای خوشمزه، صحبت های عمیق با دوستان، یاد دریافت چیز های جالب، ماجراجویی کردن و غیره.

پایان روز دوباره این سوال را از خود بپرسید و بپرسید روز خود را چطور سپری کردید؟ به احتمال زیاد می گویید: تلگرام، اینستاگرام، آپارات و اینترنت.

از پدر و مادر خود نیز این سوال را بپرسید. احتمالاً جواب یکسانی می دهند: واقعاً نمیدانیم قبل از بچه دار شدن با آن همه وقت خالی که داشتیم چه کردیم!

جواب این است که شما هیچ کاری نکردید! و حالا آن هیچ کاری را با بچه داری پر کردید؛ و اگر بچه دیگری به جهان بیاورید، می بینید که همین حالا نیز چقدر از وقت خود را تلف می کنید.

وقتی افراد برنامه ریزی نمی نمایند، نمی توانند از موقعیت ها و فرصت های ارزشمند زندگی به خوبی استفاده نمایند. پس به جای آن ساعت ها تلویزیون نگاه می نمایند و با تلفن همراهشان سرگرم می شوند. چون در آن لحظه انجام این کار ها نسبت به فکر کردن و انجام دادن کار های مفید، زحمت کمتری می خواهد و نوعی مقاومت در برابر حل مشکل است.

برای این که بتوانیم از فرصت هایی که باعث پیشرفت می شوند استفاده کنیم، باید روتین زندگی خود را طوری بچینیم که کم ترین مقاومت را در برابر حل مسائل نشان دهیم و یکی از روش های انجام این کار، همان قانون 20 دقیقه است.

اگر می خواهیم کار بی اهمیتی انجام دهیم که هیچ تاثیری بر تحقق هدف کلی زندگیمان ندارد (مثلاً وقتی می خواهیم با یکی از هم کلاسی های خود ناهار بخوریم)، خیلی سریع برایش وقت معین می کنیم و آن را سروقت انجام می دهیم.

اما وقتی تصمیم داریم کار مهم و ارزشمندی انجام دهیم که می دانیم در راستا رسیدن به اهداف مان اهمیت دارد (مثلاً نوشتن یک کتاب یا یاد دریافت زبانی جدید)، می گوییم بعداً آن را انجام می دهم و پشت گوش می اندازیم. حتی 20 دقیقه در روز برایش وقت نمی گذاریم تا آن کسی شویم که می خواستیم؛ بنابراین باید انگیزه خود را به اشتیاق و بلندپروازی محول کنیم و برای چیز هایی که برایمان اهمیت دارند و ضروری اند بجنگیم.

اهداف شما مانند پیاز چندین لایه دارند! و شما باید آن ها را روی کاغذ بیاورید و بنویسید. فقط گفتن این که می خواهم فلان کار را انجام دهم یا بسان مهارت را یاد بگیریم کافی نیست. قول و قرار های ما بدون عمل هیچ فایده ای ندارند. به عبارتی اهدافی که داریم بسیار کلی هستند. مثلاً می گوییم: می خواهم اندام متناسبی داشته باشم، می خواهم برنامه نویسی یاد بگیرم، می خواهم خانه بخرم.

اما چرا و چطور؟ باید در خصوص دلیل اهداف خود فکر کنید و آن ها را بنویسید تا هر موقع بی انگیزه می شوید، آن ها را بخوانید و به یاد آورید. مثلاً بپرسید چرا می خواهم اندام متناسبی داشته باشم؟ زیرا می خواهم بدن قوی و سالمی داشته باشم.

چرا می خواهم برنامه نویسی یاد بگیرم؟ چون به این کار علاقه دارم و می خواهم از آن کسب درآمد کنم. چرا می خواهم خانه بخرم؟ چون دوست ندارم هر ماه بابت اجاره خانه استرس بکشم.

بعد از این که دلیل خود را معین کردید، وقت آن است که در خصوص چگونگی رسیدن به اهداف خود فکر کنید. مسلماً نمی توانید یک شبه عضله بسازید یا برنامه نویسی را به طول کامل یاد بگیرید. اگر پول کافی نداشته باشید، حتی نمی توانید خانه بخرید. پس اهداف خود را به قدم های کوچک تر و جزئی تری تقسیم کنید. در روش اهداف پیازی، هر جز کوچک را به یک لایه از پیاز تشبیه می کنیم.

مرکز پیاز، هدف کلی و بزرگ شماست و لایه های اطراف آن کار های کوچکی هستند که باید برای رسیدن به هدف نهایی خود انجام دهید. هر چه به لایه های مرکزی پیاز نزدیک می شویم، کار هایی که باید انجام دهید جزیی تر و تخصصی تر می شوند. بگذارید با مثال دیگری بهتر برایتان شرح دهیم: فرض کنید می خواهید زبان جدیدی یاد بگیرید. اول به دلیل یادگیری زبان جدید فکر کنید. (شاید یادگیری این زبان باعث می گردد در شغل تان بیشتر پیروز باشید یا شاید می خواهید به کشوری سفر کنید و ضروری است زبان آن جا را تا حدی بلد باشید.)

فرض کنید برای آغاز هدف تان این باشد که هر هفته 40 لغت جدید یاد بگیرید. آن را در مرکز پیاز در نظر بگیرید. لایه بعدی این می گردد که هر روز برای خود هدف معین کنید و چند لغت معین را یاد بگیرید. لایه بعدی را نیز این طور در نظر بگیرید که باید از فلش کارت های زبان بهره ببرید. لایه آخر نیز می تواند این باشد که باید هر هفته سری لغات جدیدی به برنامه ریزی درسی خود اضافه کنید.

همان طور که می بینید، هر لایه شرح می دهد لایه قبل از آن چطور رخ داده است؛ و شما با انجام هر لایه یک قدم به هدف خود نزدیک تر می شوید. به این ترتیب آرزوی یاد دریافت لغات جدید به کاری ممکن تبدیل می گردد؛ و وقتی چیزی ممکن به نظر می رسد، به یک واقعیت تبدیل می گردد. روش اهداف پیازی را می توانید برای تمام اهداف خود به کار ببرید و هر روز یک قدم به تحقق آن ها نزدیک تر شوید.

منبع: برترین ها

پایان پیغام/