جهان چگونه به خاتمه می رسد؟
به گزارش اکسپرس بلاگ، به گزارش خبرنگاران به نقل از نیویورک تایمز، کیتی مَک داستان خود را اینگونه شروع می نماید: حدود 5 میلیارد سال دیگر خورشید قرمز می گردد و دور عطارد و مریخ به دور خود را متوقف می نماید و زمین را به صخره ای بدون حیات و پر از گدازه تبدیل می نماید.
آثار زیادی درباره پیدایش این دنیا نوشه شده است و همه معتقدند دنیا در حدود 14 میلیارد سال پیش ایجاد شد. در خصوص پیدایش دنیا البته در مذاهب و تئوری های مختلف نظرات متفاوتی وجود دارد اما دنیا از دیدگاه علم چگونه به خاتمه می رسد؟ کتاب خاتمه همه چیز نوشته کیتی مَک، که تئوریسین کیهان شناسی در دانشگاه دولتی کارولینای شمالی است، کوشش می نماید به سؤالی که از نظر علمی خیلی از انسان دور است پاسخ دهد.
مَک جمله ای از یکی از اشعار رابرت فراست را نقل می نماید: برخی ها معتقدند دنیا با آتش به خاتمه می رسد / برخی دیگر می گویند با یخ! و اصلاً به خود زحمت نمی دهد شعر تی اس الیوت و تئوری انفجارش برای خاتمه دنیا را نقل کند.
دیدگاه سنتی درباره روزهای آخر دنیا از مذهب نشأت می گیرد و با اسم های مختلفی چون روز قضاوت، آخرت، و آخرالزمان مشهور است. همه این اسامی راهی از تفکر درباره هدف یا معنای زندگی برای پیشوایان مذهبی فراهم می نماید. سرنوشت ما، اگر از آن باخبر شویم، شاید دلیل حضور ما در این دنیا را شرح دهد.
آیا دنیای اخلاق می تواند در راه عدالت انعطاف پذیر باشد؟ آیا اصلاً می تواند انعطاف پذیر باشد؟ وقتی مارتین لوتر گفت اخلاقیات می توانند انعطاف داشته باشند در واقع سخنان تئودور پارکر، پیشوای مذهبی قرن نوزدهم را تکرار می کرد که به شدت مخالف برده داری بود. لوتر در جایی گفته بود: چشمان من محدود است و نمی توانم با فقط دیدن درک درستی از هستی داشته باشم!
به نظر می رسد حالا علم فیزیک چنان پیشرفت نموده است که شاید دورنمای بهتری را ارائه کند. ایکس رِی، تلسکوپ بر بالای کوه های بلند، سفر به فضا، جاذبه، و دستاوردهای دیگر از بشر دنیا هستی دیدگاهش را هم گسترش داده است اما در واقع این مفاهیم دید ما را درباره گذشته بیشتر افزایش می دهند.
همین موضوع ساده ترین بخش کیهان شناسی است که گاهی مورد بی توجهی قرار می گیرد و مَک فاخرانه آن را برای خواننده توصیف می نماید. کسانی که از تلسکوپ استفاده می نمایند دریچه ای به زمان دارند. نور در سرعت بی پایان سفر می نماید، بنابراین برای ما همه چیز با تأخیر رخ می دهد. ما خورشید را آن طور که الان هست نمی بینیم، بلکه هشت دقیق قبل آن را می بینیم. هر آنچه که از کهکشانی که ده میلیارد سال نوری از ما فاصله دارد می بینیم چیزی است که ده میلیارد سال پیش بود؛ درست وقتی که دنیا هستی جوان بود.
خواندن خاتمه همه چیز لذت بخش است. سبک مَک شخصی و گاهی خنده دار است. سبکی که گاهی به شدت معمایی است و خواننده را جذب می نماید. البته شاید زمان بدی را برای بردن اذهان مردم به سمت آینده انتخاب نموده است. در حال حاضر به اندازه کافی نابودی و ویرانی در دنیا داریم که ذهن مان را مشغول کند و هر روز هم بیشتر و بیشتر به ما نزدیک می گردد. این روزها وقتی مردم از خواب بیدار می شوند با خود فکر می نمایند آیا خاتمه سال را می بینند یا خیر! طاعون رواج داشته است. بسیاری از مکان های دنیا در آتش می سوزند.
با این حال خواندن این کتاب همچنان مفید است. البته اطمینانی به انسان نمی دهد اما دایره ذهنش را گسترش می دهد، به ما یادآوری می نماید که دنیا وسیع است. وقتی این پرسش را مطرح می کنیم که آیا این وضع قرار است تا همواره ادامه یابد؟ به طور ضمنی وجود خود را معنی می بخشیم، آن را به آینده گسترش می دهیم، و میراث خود را مورد آنالیز قرار می دهیم.
در نهایت بهتر است بگوییم باید هر معنا و هدفی را در خودمان و نه ستارگان جست وجو کنیم. تنها انتظاری که می توانیم داشته باشیم آخرالزمان نیست بلکه باید صبر کنیم و ببینیم که چه چیزی از هستی باقی می ماند و بتوانیم آنچه را از بین رفته است فراموش کنیم.
منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایرانگروه ساختمانی آبان: مجری بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت میباشد.