سریع تر، قوی تر و بالاتر
به گزارش اکسپرس بلاگ، مصطفی کارخانه سرمربی سابق تیم ملی والیبال ایران در رابطه با عملکرد ضعیف تیم ملی ایران در لیگ ملت های والیبال یادداشتی را در اختیار روزنامه خبرنگاران قرار داد.
برای ارزیابی واقعی باید هر دو نیمه لیوان را ببینیم. ما در این دوره از رقابت های لیگ ملت ها جنگنده و شاداب نبودیم. از نظر جسمی کم آوردیم. سردرگم بودیم. در مجموع آن تیمی نبودیم که ده سال دل ملت را شاد می کرد و من از طرف این تیم از مردم معذرت می خواهم. به هر حال این بازیکنان هم فرزندان همین سرزمین اند و یقینا از حاصل کار خوشحال نیستند اما باید در نظر داشته باشیم، کسب نتیجه در این دوره از اهداف ثانویه بود. این جمله را به حساب توجیه نگذارید. هدف اصلی سرمربی و کادر فنی شناخت بازیکنان، ترکیب تیمی، سنجش ظرفیت های افراد تازه تحت فشار و تدارکات و کسب تجربه برای ادامه جهتمان در المپیک بود.
ژاپن، رقیب آسیایی ما و قهرمان المپیک هم با اندکی اختلاف و پیش از ایران، در صندلی یازدهم مسابقات نهاده شد. آلمان، هلند، استرالیا که سابقه بیشتری دارند پایین تر از ایران نهاده شدند. ما در سرویس پرشی با قدرت و ریسک بالا، دفاع روی تور و پاس های بلند عملکرد بهتری نسبت به گذشته داشتیم. به جوانانی مانند بردیا سعادت، میثم صالحی، صابر کاظمی و چند بازیکن دیگر فرصت دادیم. اینها نقاط قوتی است که باید برای ارتقای آن برنامه ریزی کنیم. از طرفی در دریافت اول افت داشتیم. با استعفای فرهاد قائمی در این پست افت و خیزهایی به وجود آمد. از نظر روانی پر نوسان بودیم. عملکردمان در توپ گیری داخل میدان خوب نبود. آغاز بد و خاتمه بدتری داشتیم که باید آنالیز و مسائل تا المپیک برطرف گردد. به هر حال اگر برای کسب نتیجه رفته بودیم سرمربی مثل گذشته بر حضور 6بازیکن با تجربه تمرکز می کرد و با خسته کردن آنها در آستانه المپیک قطعا پیروزی های بیشتری را رقم می زد. این دوره لیگ ملت ها بعد از کرونا و مدت ها دوری یک الگو بود. ان شاءا... کرونا ریشه کن گردد اما اگر سال بعد هم ادامه داشته باشد باید از تجربه سال جاری درس بگیریم. تمرینات دیر آغاز شد و افت جسمی بازیکنان مشهود بود. تیم ایران کم کم در ادامه بازی ها افت کرد در حالی که بسیاری از تیم ها هر چه پیش رفتند، رشد کردند. همین ضعف بدنی پاشنه آشیل ما شد. وقتی جسم کم بیاورد فکر هم به هم می ریزد. بازی هایی که باید می بردیم را باختیم البته پیروزی های شگفت انگیز هم داشتیم.
ما ناگزیر در جهت گذار نهاده شده ایم گرچه در راه تغییر دو نکته را باید در نظر داشت. اول این که به سرمایه سوزی نیفتیم. سال ها کوشش کردیم تا ستاره ها را به سطح مطلوب برسانیم. آزمون و خطاها را پشت سر بگذارند، صبوری و سعه صدر نشان دادیم تا بازیکنان، عظیم و عملکردشان خوب گردد. همواره زمان زیادی سپری می گردد تا یک نسل ساخته گردد بنابراین وقتی به نزدیکی دوران تغییر هم می رسیم باید جهت رفت را تدریجی بازگردیم. دوم این که سالی یکی، دو ورزشکار تازه به پیکره تیم اضافه کنیم تا پویایی حفظ گردد، بازیکنان تازه نفس و تازه در کنار با تجربه ها به تکامل می رسند. این حالت ایده آل و راه درست است. تیم های حرفه ای جهان هم این طور عمل می نمایند.
هشت باخت پشت سر هم کار را سخت کرد. کار فدراسیون والیبال، کارشناسان دلسوز، سرمربی و کادر فنی در حال حاضر ارزیابی همین نقاط ضعف و قوت است. تیم بازنگری و ریکاوری احتیاج دارد. برای المپیکی بودن باید تفکر المپیکی داشت. زمانی برای آزمون و خطا نداریم. بر رویکرد جنگندگی و تسلیم ناپذیری تمرکز کنیم. حواس مان به امتیازاتی که سخت و آسان به دست می آوریم باشد. قدرت و فکر را در کنار هم پرورش دهیم. هر کسی در هر صندلیی ؛ مربیان، بازیکنان و فدراسیون باید از همه ظرفیت های خود استفاده کند. در والیبال اگر به همین شعار سریع تر، قوی تر و بالاتر عمل کنیم به آنچه می خواهیم رسیده ایم.
مصطفی کارخانه سرمربی پیشین تیم ملی والیبال و مشاور فنی تیم ملی جوانان
منبع: جام جم آنلاینگردشگری: دور زمین: سفر به دور زمین هیچوقت اینقدر آسون نبوده!