بیرانوند : در بلژیک کارمند هستیم

به گزارش اکسپرس بلاگ، علیرضا بیرانوند در اروپا روزهای به مراتب متفاوت تری را نسبت به روزهای حضور در ایران می گذراند.

به گزارش خبرنگاران به نقل از روزنامه خبرنگاران، او خیلی زود فهمید آنچه در ایران اسمش را فوتبال گذاشته اند با آنچه در اروپا بازی می گردد، فرسنگ ها فاصله دارد. شاید به همین دلیل تعیین است که خیلی از بازیکنان ایرانی تا به اروپا می فرایند مصدوم می شوند. خود بیرانوند هم با این مشکل روبرو بوده است. او هر چقدر در دوران بازیگری اش مصدوم نمی شد با حضور در فوتبال اروپا، با آسیب دیدگی روبرو شد. این موضوع هم به دلیل نوع باشگاه داری متفاوت بود، هم تمرینات و هم تغییر سبک زندگی. از سویی فشارهای ناشی از ورود به فوتبال اروپا، گاه می تواند برای بازیکنان دردسرساز گردد.

علیرضا برای این که موضوع روشن تر گردد می گوید: معتقدم یکی از دلایل مصدومیت بازیکنان در اروپا این است که فوتبال در اینجا با ایران خیلی فرق دارد. ما می خواهیم در ایران حرفه ای باشیم ولی واقعیت این است که تفاوت زیادی وجود دارد. اینجا باید حرفه ای کار کنید. وقتی تمرینات به ناگهان تغییر می نماید، تمام ماهیچه ها و عضلات تان درگیر می گردد و گاهی مصدومیت پیش می آید. یعنی چیز عجیبی نیست که آسیب دیدگی پیش بیاید.

ما کارمندیم!

در اروپا بازیکنان در باشگاه ها مثل کارمند هستند. بیرانوند بهترین شرح را در این باره می دهد: اینجا ما 7 صبح خودمان را به باشگاه معرفی می کنیم. ساعت 3-4 بعد از ظهر هم به خانه برمی گردیم. دقیقا مثل کارمندها هستیم. در ایران معمولا بازیکنان دو ساعت در اختیار باشگاه هستند و بعد به خانه می فرایند. اینجا ولی ما ساعت 7 باید در باشگاه باشیم. صبحانه را با هم می خوریم. تا ساعت 9:30 -10 کارهای فیزیوتراپی، بدنسازی، ماساژ و.. را انجام می دهیم. ساعت 11:30 تمرین آغاز می گردد و ساعت 12:30 به خاتمه می رسد. بعد از آن حدود یک ساعت سونا، جکوزی و دوش و.. داریم. ساعت 13:30 ناهار می خوریم. از ساعت 14:30 به بعد آزاد هستیم به خانه برویم ولی خیلی وقت ها بچه ها می مانند تا کار اضافه نمایند. برخی ها پیش دکتر یا فیزیوتراپ می فرایند. برخی ها به سالن می فرایند و وزنه می زنند.

عضلاتم دیوانه شد

در ایران اما همه چیز زمین تا آسمان فرق دارد. معمولا بازیکنان تا دیر وقت بیدار هستند. تا ظهر می خوابند و بعد از ظهر به تمرین می فرایند. برخی وقت ها تمرینات صبح است و البته مجبورند کمی زودتر بیدار شوند. قانونی برای حضور همیشگی و به موقع بازیکنان در باشگاه وجود ندارد چون اساسا استادیوم اختصاصی، استخر و... وجود ندارد. علیرضا هم موافق است: واقعیت را باید بپذیریم. من خودم روزهای اولی که به آنتورپ آمدم، واقعا کار برایم سخت بود. عضلاتم دیوانه شده بود. نمی توانستم از شدت بدن درد راه بروم. هیچ وقت در این سطح تمرین نداشتم. اصلا عادت نداشتم از صبح زود به باشگاه بیایم. او یک مثال جالب هم می زند: اینجا همه چیز روی اصول است. بعد از همه بازی ها از ما تست های مختلف می گیرند. مثلا تست همسترینگ یا 4 سر ران. برخی بازیکنان درد دارند ولی برای این که بازی نمایند نمی گویند. تست ها اگر نشان دهد مشکل دارند سریعا مربی در جریان قرار می گیرد. وزن کشی و اینطور چیزها هم که عادی است.

ورود به گینس؟

بیرانوند از روزی که به بلژیک رفت به دلیل پرتا پ های بلندش مورد توجه بود. هنوز برای رسانه های بلژیکی این موضوع جذاب است. بی شک هیچ دروازه بانی به اندازه علیرضا نمی تواند اینگونه با دست توپ ها را از محوطه خودی تا نزدیک محوطه جریمه حریف بیاندازد. مثلا چندی قبل گلر منچستر سیتی با شوت، توپ را به محوطه جریمه حریف رساند و این شد سوژه ای برای آن که رکوردش را در گینس ثبت نمایند یا پرتاب بلند نویر در بایرن که به اندازه پرتا ب های علیرضا نبود سوژه رسانه ها شد. وقتی در این باره از بیرانوند می پرسیم با خنده می گوید: الان در گینس بزرگترین قورباغه را هم ثبت نموده اند ولی یک نفر نیامد رکورد پرتاب های من را بگیرد!(خنده)

جالب اینجاست اگر بیرانوند فصل آینده در آنتورپ بماند باشگاه میخواهد مهاجمی سرعتی جذب کند تا از پرتاب های بلند علیرضا بتوانند استفاده لازم را ببرند!

سعید اکبری - گروه ورزش / روزنامه خبرنگاران