خروجی منطقی شرایط بد - اکسپرس بلاگ

نظر دادن راجع به بازی فراموشی: تولد دوباره آسان نیست. از مدت زمان حدودا 8 ساعته ای که در حال تجربه تولد دوباره بودم با نیمه اول این بازی مسائل جدی داشتم. تقصیر خود اعضای تیم فریکشنال گیمز است که با خلق آثار باکیفیت و جریان ساز، انتظاراتی بسیار بالا در مخاطب ایجاد می نمایند. البته با پیشروی و رسیدن به قسمت های جذاب تر این بازی، کم کم به آن علاقه پیدا کردم و در انتهای بازی با خودم گفتم شاید دوباره این اثر را تجربه کنم.

با وجود این که تولد دوباره در حد و اندازه تنزل تاریک یا سوما نیست اما می توان گفت که با اثری خوش ساخت و سرگرم نماینده طرف هستیم که گاهی اوقات شما را می ترساند و روایت جالبی دارد. در ابتدای بازی سازنده ها متنی به شما نشان می دهند که تمام جهت گیری ساخت این بازی و هدف آن را بیان می نماید: این بازی برای برنده شدن نیست. صرفا در جهان و داستان بازی غرق شوید.

پیش از سفر

بد نیست قبل از آنالیز بازی فراموشی: تولد دوباره، نگاهی به آثار قبلی استودیوی فریکشنال گیمز و تاثیر آن ها روی هنر بازی های ویدیویی بیاندازیم. البته بسیاری از ویژگی های بازی های قبلی این استودیو در بازی فراموشی: تولد دوباره نیز وجود دارند و آنالیز آن ها در بازی های قبلی می تواند درک ما را از این بازی بالا ببرد. استودیوی مستقل فریکشنال گیمز کار خود را با ساخت دو بازی ترسناک پنامبرا (Penumbra) آغاز کرد. تا پیش از ساخت این بازی، شناخته شده ترین بازی های ترسناک مانند سری سایلنت هیل و رزیدنت ایول روش هایی برای مبارزه مستقیم و مقابله با دشمنان در خود داشتند. در مقابل این بازی های ترسناک کلاسیک، بازی های پنامبرا روش مبارزه قابل اتکا نداشتند و بهترین روش برای مقابله با دشمنان در آن ها فرار کردن و پنهان شدن بود.

پس از سری پنامبرا، فراموشی: تنزل تاریک ساخته شد که به جرات می توان تاریخ سبک ترسناک بازی های ویدیویی را به قبل و بعد از بازی تنزل تاریک تقسیم کرد. بازی جدید استودیوی فریکشنال گیمز مبارزه را به طور کامل دور انداخت. در بازی فراموشی: تنزل تاریک روش های اصلی شما برای مقابله با دشمنان فرار کردن و پنهان شدن هستند. با وجود این که بخش های دلهره آور این بازی واقعا ترسناک هستند اما ترس اصلی که بازی فراموشی: تنزل تاریک ایجاد می نماید از تهدیداتی که در بازی برای جان شخصیت بازی وجود دارند، سرچشمه نمی گیرد. ترس اصلی که توسط بازی تنزل تاریک ایجاد می شود حاصل داستان تاریک و درگیر نماینده آن است که حتی پس از اتمام این بازی تا مدت ها شما را درگیر نگه می دارد. این داستان به لطف گیم پلی ساده اما درگیر نماینده و اتمسفر محیط های این بازی حسابی شما را در خودش غرق می نماید.

چند سال بعد از بازی تنزل تاریک، اثری بی نظیر به نام سوما (Soma) خلق شد. این بازی هم مانند بازی تنزل تاریک از با روش های مختلف بازی کن را می ترساند؛ اما تفاوت این جاست که با وجود داشتن بخش های دلهره آور عالی، تمرکز سازنده های این بازی روی داستان، شدیدا بیش تر شده بود. نتیجه این موضوع، خلق یکی از بهترین آثار ترسناک تاریخ، نه تنها در بازی های ویدیویی بلکه در تمام رسانه ها شد. داستان سوما به قدری درگیر نماینده است که حتی بعد از سال ها ذهن مخاطب خود را درگیر نگه می دارد و فکر کردن به صحنه سرانجامی این بازی ستون فقرات افراد را می لرزاند. البته میان داستان معرکه سوما و لحظات مرسوم تر ترسناک آن، تعادل بسیار خوبی وجود دارد که باعث می شود بتوانیم لقب شاهکار را به این بازی بدهیم.

این آثار نتیجه نبوغ توماس گریپ (Thomas Grip) هستند که می توان او را پدر بازی های ویدیویی ترسناک نوین خطاب کرد. بازی های فریکشنال گیمز یک موج نو در میان بازی های ویدیویی ترسناک راه انداختند و بازی های بسیاری، از جریان ساخته شده توسط آن ها پیروی کردند. اصولا می توان ذوق و عشق به بازی های ویدیویی را به خوبی در تیم فریکشنال گیمز دید. این تیم از اشتراک فعالیت های خود هیچ ترسی ندارند. اعضای این استودیو کارهایی از متن باز کردن بازی های قبلی این استودیو گرفته تا اشتراک گذاری تجربه های با ارزش خود را انجام داده اند که علاقه مندان بتوانند به یاری اطلاعات منتشر شده، دانسته های خود را بیش تر نمایند. در بازی های این استودیو فایل های فشرده مخصوصی وجود دارد که حاوی ایده ها و آثار هنری اولیه بسیاری مربوط به این بازی ها هستند. یکی از تفریحات هواداران بازی های فریکشنال گیمز پیدا کردن رمز مخصوص این فایل ها است که پیدا کردن آن ها برای هر بازی جدید، سخت تر می شود.

با این تفاسیر، بالا بودن سطح انتظارات از بازی جدید استودیوی فریکشنال گیمز قابل اندازه گیری نیست. بازی فراموشی: تنزل تاریک صندلی بسیار مخصوصی در قلب بسیاری از گیمرها دارد و همچنین یکی از موثرترین بازی ها روی فعالیت های استریمرهای بازی های ویدیویی است. البته چند سال پیش یک دنباله برای بازی فراموشی عرضه شد که به هیچ وجه در حد بازی اصلی نبود. دنباله این بازی که فراموشی: ماشینی برای خوک ها (Amnesia: A Machine for Pigs) نام داشت، به دست استودیوی دیگری غیر از فریکشنال گیمز ساخته شد. تنها نکته مثبت این بازی، داستان خوبی است که در روایتی بی سروته محو شده. دقیقا ده سال از عرضه بازی فراموشی: تنزل تاریک می گذرد و هواداران این سری تشنه دنباله ای درخور برای این بازی مهم هستند. همین حالا می گوییم که با وجود مسائل بازی فراموشی: تولد دوباره، این بازی دنباله واقعی مهم ترین بازی ترسناک دهه گذشته است. با توجه به اهمیت و محبوبیت بازی های فریکشنال گیمز، حین آنالیز اثر جدید این استودیو، یعنی فراموشی: تولد دوباره ممکن است بارها این بازی را با دیگر بازی های این استودیو مقایسه کنیم تا بتوانیم پیشرفت یا پسرفت آن را در مقایسه با دیگر بازی های این استودیو ببینیم.

سقوط

از همان ابتدای بازی تولد دوباره می توان به میزان خوبی حس و حال بازی تنزل تاریک را دریافت کرد. این بازی دوباره شما را جای شخصیتی که فراموشی گرفته قرار می دهد. این شخصیت حین رهایی یافتن از مخمصه ای که در آن گیر افتاده، خاطرات خود را به یاد می آورد و به مرور زمان ماجراهایی که برای او اتفاق افتاده اند، معین می شود. داستان این بازی در خصوص گروه مکتشفی که به الجزیره سفر نموده اند است که سفر آن ها دچار مشکل می شود و در موقعیتی مرگ آور قرار می گیرند. بازی فراموشی: تولد دوباره از جابه جایی برای سفر در هواپیما آغاز می شود و بازی کن در نقش تاسی تریانون (Tasi Trianon) قرار می گیرد. همان طور که می توان حدس زد هواپیمای گروه مکتشف سقوط می نماید. پس از سقوط، تاسی که دچار فراموشی و بیماری مرموزی شده به هوش می آید و متوجه می شود که به شکل عجیبی تمامی مسافران هواپیما غیب شان زده. از این جا کنترل تاسی را به دست می گیرید که جستجو برای یافتن گروه و مخصوصا سلیم (Salim) همسر تاسی را آغاز کنید. در این راستا لایه های تاریک داستان کم کم خود را نمایان می نمایند و راستا داستان را تغییر می دهند.

نیمه اول این بازی برخلاف نسخه اول این سری هیجان پایینی دارد و شخصا علاقه من را به این بازی کم تر کرد. گیر افتادن همراه یک هیولای مخوف حین این که هدفی برای شما معین شده، از دلهره آورترین بخش های بازی های قبلی فریکشنال گیمز است. تعداد این برخودها با هیولاها به قدری کم شده که در نیمه اول این بازی هیچ برخورد مرگ آوری با هیولاها وجود ندارد. بازی های قبلی استودیوی فریکشنال گیمز که از بهترین بازی های ویدیویی ترسناک محسوب می شوند، از همان اول بازی با ایجاد یک خطر مرگ آور، شوک جدی به بازی کن وارد می نمایند و در ادامه می توانند بازی کن را بهتر بترسانند. می توانیم بگوییم عظیم ترین مشکل بازی فراموشی: تولد دوباره، سیلی نزدن به بازی کن در ابتدای بازی است و این قضیه جلوی ترسناک شدن بازی را می گیرد.

بازی تولد دوباره به جای ایجاد شوک، بازی کن را مجبور می نماید که تا مدتی طولانی برای شخصیت هایی که به تازگی معرفی شده اند، اهمیت قاعل شود. البته در نیمه اول بازی، هیولاها وجود دارند ولی برخورد با آن ها پیامدی ندارد و هیچ حس خطری را در بازی کن ایجاد نمی نماید. مهم ترین ویژگی یک بازی ترسناک برای ترسناک بودن، غرق کردن بازی کن در جهانیی آزاردهنده است. بازی فراموشی: تولد دوباره در نیمه اول خود در سطح بالایی بازی کن را در جهانی خود غرق می نماید اما این غرق شدن چندان آزاردهنده نیست. در کل، سازنده های این بازی کوشش های فراوانی برای ایجاد تجربه ای غرق نماینده نموده اند و می توانیم بگوییم با افزودن ویژگی های ریز و درشت، برای رسیدن به این هدف پیروز بوده اند. مشکل این جاست که حتی اگر بتوان با این بازی ارتباط برقرار کرد قسمت عظیمی از آن ترسناک نیست.

وقتی در میانه های بازی برای اولین بار برخوردی خطرناک با یک هیولا داشتم برای آزمودن هوش و سماجت هیولا از سر کنجکاوی بی احتیاطی کردم و خوب مخفی نشدم. واکنش های اولین هیولای بازی به قدری بد بودند که تا حد زیادی از جهانی بازی جدا شدم و در خصوص قصدم برای ادامه بازی شک کردم. آگاهی هیولای مورد نظر از حضور من به قدری پایین بود که انگار عمدا قصد نادیده دریافت من را داشت. بعد از لو دادن جای خود، هیولا با سرعتی بسیار پایین به سمت من آمد و حتی بعد از تغییر جهتی ساده و پنهان شدن پشت یک دیوار، هیولا به خود زحمت نداد که پشت دیوار را چک کند. آخرین ضربه بر پیکره کم جان ترسناک بودن این برخورد با هیولا وقتی خورد که خودم را به هیولا تحویل دادم و او به جای به قتل رساندن شخصیت بازی،صرفا او را از زمین بلند و پرت کرد و سپس گریخت!

ماجرای ناامید نماینده ای که از برخورد با اولین هیولای به ظاهر خطرناک داشتم اتصال من به جهانی را به بازی تا حد زیادی تخریب کرد. البته در ادامه بخش های ترسناک بازی بهتر شدند ولی نیمه اول بازی از این نظر واقعا کاخ آرزوهای من را نابود کرد. در کنار نبودن برخورد جدی با هیولا ها، محیط های بازی بیشترا روشن هستند. تاریکی یکی از بهترین اسلحه سازنده های بازی های ترسناک برای متزلزل کردن راحتی بازی کن است؛ در حالی که تعداد محیط های تاریک این بازی شدیدا کم تر از بازی های خوب این سبک مانند فراموشی: تنزل تاریک هستند.

جدیدترین بازی استودیوی فریکشنال گیمز گرافیک قابل قبولی دارد. البته تمرکز اصلی بازی های استودیوی فریکشنال گیمز هیچ وقت گرافیک بالا نبوده. در بازی های این استودیو اتمسفر گیرا برای محیط ها اولویت بالاتری دارد و گرافیک باید در حدی باشد که بتواند این اتمسفر را انتقال دهد. فراموشی: تولد دوباره هم از این قاعده مستثنی نیست. به طور کلی گرافیک بازی تولد دوباره تقریبا در حد و اندازه اثر قبلی سازنده های این بازی، سوما است. البته مقصود این جمله بد بودن گرافیک بازی تولد دوباره نیست و برخی صحنه های این بازی واقعا چشم نواز هستند. در مقایسه با باز ی های قبلی فریکشنال گیمز گرافیگ این بازی بدون ارتقا نبوده و المان هایی مانند نورپردازی، انیمیشن ها و مدل چهره شخصیت های بازی بهبودهای خوبی داشته اند.

سال هاست بیشتریت بازی ها ویدیویی به طور پیشفرض با در نظر داشتن تجربه کنسولی ساخته می شوند اما این موضوع برای بازی های استودیوی فریکشنال گیمز برعکس است. با وجود این که فراموشی : تولد دوباره همزمان با کامپیوتر های شخصی برای کنسول پلی استیشن 4 نیز عرضه شده، تمرکز اصلی سازنده های این بازی، ارایه تجربه کامپیوتری بهتر است. اصولا بازی های ترسناک هنگام تجربه با کامپیوتر حس آزاردهنده تری دارند. صفحه های نمایشی که به کامپیوترها متصل هستند فاصله کم تری با بازی کن دارد و هرچند کم، حس غرق شدن در بازی را عمیق تر می نمایند. در کنار این قضیه، موس و کیبردها ثابت هستند و بازی کن را بی حرکت پای صفحه نمایش میخ کوب می نمایند.

تجربه بازی های فریکشنال گیمز با موس حس خوبی دارد و برای مثال هنگام تعامل با محیط برای باز کردن در ها یا حرکت دادن اجسام، باید حرکت مورد نظر با استفاده از موس انجام شود. شاید این موضوع چندان مهم به نظر نیاید اما باعث می شود که بازی کن بهتر بتواند در جهانی بازی غرق شود. تقریبا تمام عناصری که در محیط وجود دارند قابل تعامل هستند و فیزیک مخصوص خود را دارند. تا حدی که حتی می توان تقریبا تمام سنگ هایی که در محیط وجود دارند را جابه جا و پرتاب کرد. بازی فراموشی: تولد دوباره زاویه دید اول شخص دارد و اولین بازی استودیوی فریکشنال گیمز است که با نگاه کردن به جهت پایین می توانید بدن شخصیت بازی را ببینید. دیدن بدن شخصیت بازی، خود به یکی از ابزار های سازنده ها برای روایت داستان و یک مکانیک گیم پلی تبدیل شده. حین پیشروی در بازی، شخصیت اصلی با دست های خود با محیط تعامل دارد که قدم دیگری برای روح بخشیدن به جهانی بازی است.

بازی فراموشی: تولد دوباره با استفاده از موتور بازی سازی HLP ساخته شده. جالب است بدانید اسم این موتور بازی سازی، برگرفته از نویسنده به نام آثار وحشت، اچ. پی. لاوکرفت (H. P. Lovecraft) است. تمامی بازی های استودیوی فریکشنال گیمز با استفاده از این موتور ساخته شده اند. با وجود قدیمی بودن این موتور بازی سازی، سازنده ها پیروز به خلق گرافیکی قابل قبول شده اند و می توانید در بازی صحنه هایی چشم نواز نیز پیدا کنید. تا به حال حین تجربه بازی بجز تعداد کمی باگ ریز فیزیک، باگ هایی که تجربه بازی را خراب نمایند رویت نشدند.

بازی فراموشی: تولد دوباره بهینه سازی بسیار خوبی دارد و می توان آن را روی بیشتر کارت های گرافیک تجربه کرد. نتیجه تست این بازی کارت گرافیک های پایین رده و میان رده قابل توجه است. با کارت گرافیک MX150 که با استانداردهای امروز پایین رده محسوب می شود و تنها دو گیگابایت حافظه اختصاصی دارد، می توان این بازی را با وضوح تصویر فول اچ دی و تنظیمات گرافیکی بالا و نرخ فریم 30 فریم بر ثانیه اجرا کرد. برای یک بازی که در سال 2020 عرضه شده چنین نتیجه ای روی یک کارت گرافیک پایین رده چشم گیر است. برای اجرای این بازی روی بالاترین تنظیمات ممکن و نرخ فریم 60 فریم بر ثانیه باثبات، کارت گرافیک میان رده ای مانند GTX 1650 کافی است.

هنگام جابه جایی میان محیط های بازی صفحه های بارگذاری وجود دارند و در مقایسه با بازی سوما که با همین موتور بازی سازی ساخته شده و صفحه های بارگذاری نداشت، پسرفت محسوب می شود. البته نبود صفحه های بارگذاری در بازی سوما به لطف اتاق هایی بود که میان ساختمان های بازی وجود داشت و بازی کن به بهانه تایید های امنیتی و ایجاد ثبات محیطی در آن ها معطل می شد. سازنده های بازی می توانستند چنین بخش هایی به بازی فراموشی: تولد دوباره اضافه نمایند تا بازی کن هنگام بارگذاری بازی، از آن جدا نشود اما چنین تصمیمی گرفته نشد. به جای حذف صفحه های بارگذاری، بخش های بسیار مهمی از داستان بازی از این طریق روایت می شوند.

بقا

اگر نیمه اول بی خطر بازی فراموشی: تولد دوباره را نادیده بگیریم، با اثری خوش ساخت طرف می شویم که داستانی درگیر نماینده، روایتی خوب و معماهای ساده اما جالبی دارد. مانند بازی های دیگر استودیوی فریکشنال گیمز، این بازی برای ترساندن و آزار دادن شما، بیش تر از داستان خود استفاده می نماید. البته داستان این بازی در حد و اندا زه سوما بحران ساز نیست. روایت داستان بازی فراموشی: تولد دوباره یکی از جالب ترین بخش های این بازی است که تا حدودی احتیاج به تمرکز و توجه دارد وگرنه بازی کن ممکن است در آن سردرگم شود. روایت این بازی به نحوه ای است که حین کوشش بازی کن برای بقا و گشت وگذار، خاطراتی از همراهی با تیم و همچنین خاطراتی پیش از سفر که مرتبط با محیط فعلی هستند یادآوری می شوند. به این ترتیب، بازیکن همزمان با سه داستان مرتبط و گره خورده به همدیگر روبه رو می شود.

البته بجز سه خط اصلی داستانی، داستان های پس زمینه جانبی نیز وجود دارند که به وسیله یادداشت های رها شده در محیط و در کنار هم قرار دادن آن ها روایت می شوند. این داستان ها در خصوص سرگذشت مکان هایی که دیدار می کنید، جهانی موازی ای که مبدا هیولاهای داخل بازی است و حتی شخصیت های قسمت اول سری بازی فراموشی هستند. خود داستان بازی هم جذاب است. البته همانند فرایند ترسناک شدن این بازی، بخش های اولیه داستان در مقابل قسمت های اوج گرفته آن چندان پرطلاتم نیستند.

همان طور که قبل تر بیان شد، تاسی دچار یک بیماری مرموز است. شرایط این بیماری با ترسیدن و عصبی شدن تشدید می شود و به داستان بازی گره خورده است. سیستمی مشابه این بیماری در قسمت اول سری بازی های فراموشی برای سلامت روانی شخصیت اصلی وجود داشت که حالا بیش از پیش با داستان و گیم پلی بازی گره خورده و به تکامل خوبی رسیده. این سیستم باعث می شود که حتی نتوان به هیولاهای بازی نگاه گرد؛ زیرا تاسی با دیدن آن ها می ترسد و بیماری او بحرانی می شود. در صورت وخامت حال تاسی، دید او مختل می شود و صداهای آزاردهنده ای به گوش می خورند که در طولانی مدت حسابی بازی کن را اذیت می نمایند.

توهم ها از دیگر عواقب این بیماری هستند که وقتی حال شخصیت بازی خیلی خراب می شود حمله می نمایند و نوعی ترس ناگهانی (Jump scare) محسوب می شوند. یکی از مواردی که هواداران بازی های ترسناک فریکشنال گیمز به آن افتخار می نمایند، نبود ترس های ناگهانی در این بازی ها و اتکای کامل به اتمسفر و داستان برای ترساندن بازی کنان است. بجز توهمات، ترس های ناگهانی دیگری هم از طرف هیولاها در بازی فراموشی: تولد دوباره وجود دارند که ممکن است حس کم ارزش بودن به بازی بدهند.

با توجه به اتمسفر و داستان خوب این بازی می توانیم بگوییم سازنده های بازی قصد سواستفاده از این ترفند برای ایجاد ترس های کوتاه مدت نداشته اند. حتی توهمات بازی می توانند به خوبی بازی کن را بترسانند زیرا رسیدن سطح بیماری تاسی به توهم راحت و سریع نیست و احتیاج به حضور در شرایطی واقعا مشکل ساز است. معمولا هنگامی بازی کن در شرایطی تا این حد خطرناک قرار گرفته، از بیماری غافل شده و توهمی ناگهانی می تواند حسابی بازی کن را از جا بپراند. این که رسیدن به ترس های ناگهانی ناشی از توهم چندان ساده و متداول نیست باعث می شود بتوانیم با اطمینان بیش تری بگوییم که سازنده های بازی قصد ایجاد ترساندن های کم ارزش نداشته اند و این ترساندن ها به شکل حساب شده ای به بازی اضافه شده اند.

مانند دیگر بازی های استودیوی فریکشنال گیمز، صداگذاری و موسیقی بازی تولد دوباره عالی است. بیشتر بازی در سکوت و تنهایی می گذرد و در این شرایط هر صدای کوچکی طنین انداز می شود. صداگذاری این بازی به قدری گوش نواز است که گاهی اوقات می توان صرفا مشغول کوبیدن اجسام مختلف به یکدگیر برای شنیدن صدای آن ها بود. صداهایی درون سر شخصیت اصلی هم وجود دارند که در محیط های ترسناک، بازی را نفس گیر می نمایند. با وجود این که صداگذاری شخصیت های این بازی نکته چشم گیری ندارد، صداپیشه ها کار خود را به خوبی انجام داده اند و شخصیت های قابل باوری خلق شده اند. در برخی از بخش های بازی و قسمت های تعقیب و گریز موسیقی هایی هم وجود دارند که با شرایط به خوبی هم سو می شوند و حس القا شده از شرایط را تقویت می نمایند.

یکی دیگر از نقاط قوت بازی های فریکشنال گیمز، طراحی بصری محیط ها و مراحل آن ها است که بازی فراموشی : تولد دوباره نیز این ویژگی را دارد. محیط های بازی حس واقعی بودن را القا می نمایند. قسمت هایی از بازی در جهانیی موازی جریان دارد که می توان با استفاده از وسیله ای قطب نما مانند برای رسیدن به آن جا جابه جا شد. طراحی بصری این جهانی موازی بهترین بخش این بازی را تشکیل می دهد و صحنه هایی چشم نواز در خود دارد.

از بهترین بخش های این بازی، گشت و گذار در محیط های تنگ و تاریک است که به لطف معما های به جا و سیستم روشن کردن محیط جدید، حسابی سرگرم نماینده شده. با وجود این که تعداد محیط های روشن این بازی در مقایسه با دیگر بازی های ترسناک بیش تر است، هنوز هم محیط های تاریک و ترسناک زیادی در این بازی وجود دارند و بیش تر آن ها مربوط به نیمه دوم بازی می شوند. این محیط های تاریک روی بیماری بیماری تاسی تاثیر منفی دارند و این جاست که سیستم روشن کردن محیط ها و مدیریت منابع روشنایی وارد عمل می شوند. قسمت نخست بازی فراموشی به بازی کن اجازه استفاده از چراغ معروف این سری برای منبع نور قابل حمل و بسته های کوچک سنگ چخماق برای روشن کردن مشعل ها و شمع های داخل بازی را می دهد.

بازی فراموشی: تولد دوباره این سیستم را که در نسخه قبلی وجود داشت، نیز مانند سیستم سلامت روانی به تکامل رسانده. از نظر داستانی، این بازی حدود یک قرن بعد از قسمت قبلی و در سال 1937 جریان دارد. در این دوره زمانی سنگ های چخماق دیگر منسوخ شده اند و فناوری کبریت جای آن ها را گرفته. این اتفاق گشت وگذار در محیط های تاریک را چندین برابر جذاب نموده زیرا کبریت ها علاوه بر روشن کردن منابع نور محیطی مانند مشعل ها و شمع ها، می توانند برای مدت زمان کوتاه منبع نور قابل حمل نیز باشند. سازنده های بازی، منبع مورد احتیاج برای روشن نگه داشتن چراغ دستی، که نفت است را کم یاب تر نموده اند تا استفاده بازی کنان از کبریت ها بیش تر شود. چراغ دستی بازی هم ارتقا هایی پیدا نموده و حالا روی بدنه آن نشان گری برای نمایش سطح سوخت وجود دارد. سوخت های پیدا شده در محیط هم اندازه هایی متفاوت دارند که استفاده از نوع مناسب، احتیاجمند مدیریت است.

کبریت های داخل بازی همانند جهانی واقعی در صورت حرکت کردن در محیط خاموش می شوند. البته برای این که بازی متعادل باشد، کبریت ها بر اساس سرعت بازی کن آرام آرام رو به خاموشی می فرایند و کم نور می شوند. برای این که سوختن کبریت ها به حالت عادی بازشود بازی کن باید چند ثانیه سر جای خود بماند. کبریت ها در کنار چراغ دستی، گیم پلی بازی جذاب تر می نمایند و هر کدام از آن ها نقاط مثبت و منفی خود را دارند. پیدا کردن کبریت ها در محیط بازی راحت تر است و از تمام جهات محیط را روشن می نمایند اما مدت زمان روشن بودن کوتاه تری دارند، با حرکت کردن در محیط خاموش می شوند و محیط را تا شعاع کم تری روشن می نمایند. از سمت دیگر چراغ دستی بازی هنگام حرکت خاموش نمی شود و برد روشن کردن بیش تری دارد اما فقط محدوده کوچکی را روشن می نماید و نفت برای آن کم یاب است. این نقاط مثبت و منفی، احتیاج به تصمیم گیری بر اساس شرایط دارند تا حتی چیز ساده ای مانند حرکت کردن در محیط نیز پویا و جذاب باشد. البته تعداد کبریت های بازی بالاست و با کمی مدیریت کردن می توان تمام محیط را با آن ها روشن کرد.

در کنار گشت وگذار لذت بخش، معماهای خوبی در این بازی پیدا می شوند. معماهای بازی فراموشی: تولد دوباره تعادل بسیار خوبی میان دو حالت خسته نماینده از سادگی و آزار دهنده از سختی دارند که جلوی یک نواخت شدن بازی را می گیرند. البته معماهای بازی بیش تر مساله هستند تا معمای مرسوم. در بازی تولد دوباره به جای هم به هم رساندن چند خط، بازی کن باید از فکر خود استفاده کند تا بتواند از آسانسوری که خراب شده استفاده کند. به دلیل این که تقریبا هیچ هدایت برای حل معماهای بازی وجود ندارد و حل کردن آن ها صرفا وابسته به آنالیز محیط و شرایط است، حس رضایت بالایی از باهوش بودن به دلیل حل این مساله ها نصیب بازی کن می شود. بسیاری از این معماها از سیستم فیزیک بازی که حسابی پرداخت شده استفاده می نمایند و حس واقعی بودن جهانی بازی را بهتر می نماید.

پیش از این اشاره کردیم که جذاب شدن بازی رفته رفته افزایش پیدا می نماید. نیمه دوم بازی فراموشی: تولد دوباره کاری می نماید که نیمه اول و آرام این بازی ارزش تجربه پیدا کند چون حسابی پرهیجان و درگیر نماینده می شود. البته اگر با انتظارات معقول سراغ این بازی رفت و آن را به عنوان چیزی که هست پذیرفت، حتی می توان از نیمه اول بازی نیز لذت برد. بخش بعدی حاوی مطالبی است که قسمت هایی از داستان و گیم پلی این بازی را لو می دهد و مسوولیت خواندن آن با خود شماست.

رهایی

هشدار: این بخش از متن، قسمت هایی از بازی های فراموشی: تولد دوباره و فراموشی: تنزل تاریک را لو می دهد!

بعد از این که قسمت های تاریک تر بازی فراموشی: تولد دوباره آغاز می شوند، این بازی روی راستای که از بازی های ترسناک انتظار داریم بر می شود و تبدیل به اثری از سری فراموشی می شود. داستان بازی از این قرار است که تیم مورد نظر پس از گیر افتادن در صحرا راهی برای نجات ندارند. در این میان تاسی باردار است و موجودی ماورایی که ملکه یک سرزمین در بعدی موازی است، به گروه پیشنهاد نجات در قبال مادرخوانده فرزند تاسی شدن می دهد. سرزمین این ملکه با داستان قسمت اول سری و مبدا گوی های جادویی این بازی و سایه مرتبط است.

ملکه این جهانی موازی سال ها است که با استفاده از ویتای زنده مانده و جاویدان شده. ویتای همان ماده ای است که در قسمت اول بازی فراموشی، با القای درد به افراد استخراج می شد. در نتیجه مصرف فراوان ویتای، توانایی فراوری مثل ملکه از بین رفته و برای جبرای این موضوع به فرزند تاسی احتیاج دارد. تاسی پیشنهاد ملکه را قبول نمی نماید و ملکه با با گول زدن تیم اکتشافی، آن ها را مسموم می نماید. این مسمومیت دلیل بیماری تاسی است و بقیه افراد گروه را تقریبا یا کاملا به هیولا تبدیل می نماید تا بتواند با کنترل کردن آن ها فرزند تاسی را به چنگ بیاورد. از این جا به بعد داستان بازی واقعا جذاب و درگیر نماینده می شود.

داستان این بازی از راستا های مختلف در گیم پلی گره خورده. هر بار که هیولاهای بازی بر تاسی چیره می شوند به جای این که بازی از آخرین نقطه ذخیره بدون تغییر آغاز شود، میزان ترس و خشم تاسی به قدری بالا می رود که به طور کامل به هیولا تبدیل می شود. تاسی در قالب یک هیولا پس از نابود کردن هیولای مورد نظر از حال می رود و بعد از به هوش آمدن، بازی از سر گرفته می شود. البته این ماجرا به طور مستقیم نشان داده نمی شود و صرفا در تصاویری گنگ از وحشی شدن تاسی و غیبت هیولا بعد از بیداری می توان به این موضوع پی برد. با وجود اولین برخورد نرم و کم جان با هیولاهای بازی، در ادامه بازی برخوردهای پرهیجانی وجود دارند. برای مثال یکی از هیولاهای بازی می تواند با بو کردن محیط از جای حدودی بازی کن با خبر شود و ظاهرا با افزایش سطح وخامت بیماری، دقت او بیش تر می شود. یکی از ویژگی های بازی های فریکشنال گیمز، گنگ بودن گیم پلی و داستان آن ها است که حتی به دلیل وحشت انسان از ناشناخته ها باعث می شود این بازی ها بیش از پیش ترسناک شوند.

رفته رفته داستان بازی تاریک تر می شود و ذهن شما را با چالش های خود درگیر می نماید. کارگردان بازی، توماس گریپ در مصاحبه ای اظهار داشت که این بازی با پس زمینه ای حول محور مستند هایی در خصوص داستان افرادی که از شرایطی مرگ آوری در طبیعت جان سالم به در می برند ساخته شده. این حس تا حد خوبی در بازی ارایه می شود اما اوایل بازی چندان نوآوری های عظیمی که شما را درگیر نمایند و این بازی را از سطح مستندهای مرسوم بالا ببرند ندارند. منظور از نوآوری صرفا افزودن چند هیولا در پس زمینه نیست و داستان بازی احتیاج به چالش های درگیر نماینده تری دارد که در ادامه به بازی اضافه می شوند.

یکی از مهم ترین بخش های این بازی، رابطه مادر فرزندی میان تاسی و فرزندهای او است. پیش از سفر، تاسی فرزندی داشته که به دلیل یک بیماری غیرقابل درمان، به شکلی دل خراش از جهان رفته. در این شرایط تمام امید تاسی به زنده ماندن، باردار بودن او برای فرزند دوم است. تنها همراه تاسی حین این سفر پرخطر، کودکی است که هنوز زاده نشده و گاهی اوقات به شکم تاسی لگد می زند. دکمه ای جداگانه برای صحبت کردن با فرزند تاسی وجود دارد که در تمام بازی می توان از آن استفاده کرد و استفاده از آن پس از لگد زدن، تاسی را آرام می نماید. سازنده های بازی این ویژگی را هم به گیم پلی گره زده اند و لگد زدن این جنین باعث ایجاد حس آرامش بخش مادرانه در تاسی می شود و تاسی را از هیولا شدن به دلیل بیماری دور می نماید.

این جا است که با یکی از زیباترین بخش های بازی روبه رو می شویم که به خوبی به قسمت های دیگر گره خورده. مادر بودن تاسی برای او ایجاد آرامش می نماید و انگیزه او را برای ادامه راه توجیه می نماید؛ به همین دلیل است که تاسی پیروز به مقاومت در برابر نفرین ملکه شده و توانسته در مقابل سختی ها تاب بیاورد. سازنده های بازی پیروز شده اند که در طول مدت نه چندان طولانی این بازی، احساسات تاسی به خوبی نشان دهند. این ماجرا باعث می شود بازی کن با تاسی و فرزند او همزاد پنداری کند و در انتهای بازی برای انتخاب سرانجام، نگران سرنوشت این شخصیت ها باشد. البته جالب است که با وجود ده ها بلای که بر سر تاسی می آیند و هر کدام از آن ها می توانند یک نفر را از پا در بیاورد، تاسی و فرزند او صحیح و سالم می مانند.

خروجی منطقی شرایط بد

بازی فراموشی: تولد داستانی درگیر نماینده در حد بازی سوما ندارد و هیولاهای آن شما را به اندازه بازی تنزل تاریک نمی ترسانند. با وجود این قضایا می توانیم بگوییم بازی تولد دوباره ارزش حداقل یک بار تجربه را دارد.

مانند دیگر بازی های فریکشنال گیمز، بازی تولد دوباره هم قسمت هایی آزاردهنده و تفکر برانگیز دارد که نموده های وحشتناک انسان در شرایط وخیم را مورد سوال قرار می دهد. قسمت اول این سری هم تمرکز زیادی روی این موضوع داشت و این بازی حتی بیش از پیش قضیه توجیه شدن اعمال غیرانسانی در شرایط بد را آنالیز می نماید. بازی تولد دوباره محیط های تاریک و پرخباثتی نیز دارد که این مکان ها با زیبایی وحشتناکی ساخته شده اند.

البته یادمان باشد بازی های فریکشنال گیمز لایه های پنهان فراوانی دارند که برای کشف آن ها احتیاج به گذشت زمان و کنکاش بازی توسط هواداران است. اصلا بعید نیست در آینده نکته هایی مخفی از این بازی استخراج شوند که ارزش آن را چندین مرتبه بالاتر ببرند. فقط زمان می تواند معین نماینده باشد.

برای لذت بردن از بازی فراموشی: تولد دوباره احتیاج است که به هدف سانده های آن احترام بگذارید و با نیمه اول آرام آن کنار بیایید. در این صورت می توانید از یک داستان بسیار خوب که روایت عالی دارد لذت ببرید و خود را در جهانی بازی غرق کنید. حین تجربه این بازی، سوالاتی راجع به خروجی منطقی شرایط بد پیش می آیند که قرار دادن خود به جای شخصیت های بازی و فکر کردن به عکس العمل مناسب در آن شرایط را حسابی تفکر برانگیز می نمایند.

نام بازی: Amnesia: Rebirth

تهیه نماینده: Frictional Games

سازنده: Frictional Games

پلتفرم: کامپیوتر های شخصی، پلی استیشن 4

گروه ساختمانی آبان: مجری بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت میباشد.