شهید آوینی یک برداشت ایرانی از موسیقی دنیا ارائه کرد - اکسپرس بلاگ

در ابتدای جلسه، سیدامین موسوی ضمن عرض خوش آمدگویی به تمامی حاضران در جلسه، جهت برگزاری این کرسی از معاونت پژوهشی دانشگاه سوره و مشارکت برای گرامیداشت سالروز شهادت شهید آوینی تشکر و قدردانی به عمل آورد.

سپس سیدعلیرضا میرعلینقی، به معاشرت 2 ساله خود با شهید آوینی درسال 69 اشاره نمود و گفت: در همراهی با ایشان یک شتاب در آموختن و عصاره را شاهد بودم؛ علاقه اصلی شهید آوینی در گام ابتدایی به ادبیات، گام دوم به سینما و گام سوم معماری بود و در زمینه موسیقی نیز جسته و گریخته حضور داشتند با وجود اینکه نوازنده ویالون بودند ولی تا سال ها بعد از شهادت هیچ کس نمی دانست.

وی حیات موسیقایی شهید آوینی را به سه دوره تقسیم بندی کرد و اضافه نمود: اولین حضور شهید آوینی غریزی و روشنفکری بود ولی نه به معنای امروزی حاضر که با سطحی نگری همراه است بلکه به طور عمیق و دانسته به رگه های موسیقی کلاسیک و ایرانی آن دوره می پرداخت؛ شهید آوینی، زنده یاد فرهاد مهراد و فریدون فروغی با برداشت از لئورنارد مک لوهان و امثال او یک برداشت ایرانی از موسیقی جهان ارائه دادند.

میرعلینقی در ادامه اذعان کرد: شهید آوینی در دومین دوره تحول موضع خود درباب موسیقی سرسخت می گردد و با یک نوع افراط و بدبینی همراه است که با فقهای متشرع آن دوره هم قدم بودند، ولی شهید والامقام آرمان خواهی مطلق در ذهن داشتند و این مطلق خواهی را از حضور در میادین جنگ به طور گسترده می توان دانست. سومین دوره، دوره تحول حیات فکری شهید آوینی نیز بود که در کنار شناخت موسیقی، تفکیک و تعالی فکر انسان را مهم می دانستند.

در ادامه این نشست نیز، رضا مهدوی با اشاره به شعور انقلابی شهید آوینی او را به الگویی جسورانه و آزاداندیشانه تبدیل کرد و گفت: روز شهادت و تشییع پیکر او با حضور رهبر فرزانه انقلاب ملموس بود و همواره در ذهن من جای پرسش است اگر زنده می ماندند حوزه هنری الان به چه شکل بود.

وی اعلام کرد: شهیدآوینی نه به عنوان فیلسوف، نویسنده و کارگردان بلکه وسعت دهنده افکار جوانان آن دوره در حوزه هنری بودند، البته که برای جذب حداکثری جوانان مخالفان سرسختی داشت.

مهدوی در ادامه اذعان کرد: شهید آوینی با عزم استوار مدیریتی و انگیزه کارکنان به یک شاخصه بی بدیل برای نظاره گران تبدیل شد و این شهید والا مقام در دهه 60 نشان داد که با موسیقی بی کلام می گردد هدف نوازی کرد و ایشان شخص روشنفکری در این زمینه بود و حوزه هنری در تمام این سال ها نوک پیکان هدف را دنبال می نماید با وجود تمام مخالفان و منتقدان همواره نیمه پرلیوان را می بیند.

وی در پاسخ به این سؤال که سابقه شکل گیری در حوزه هنری و اهداف مدنظر در آن به چه نحوی است، اضافه نمود: حوزه هنری در اوایل انقلاب بنیان شد، ولی در سال 1360 با حضور حسام الدین سراج و احمد انوشه شکل گرفت و در آن دوره هنرمندان زیادی همراهی کردند، ولی به دلیل مخالفت بسیاری از افراد مهاجرت کردند.

مهدوی اضافه نمود: در بخش نشر کتب و نشریه موسیقی 150 جلد کتاب، 77 فصلنامه موسیقی و 42 شماره ماهنامه موسیقی انتشار دادیم که کتاب های انتشاریافته در زمینه آموزش موسیقی، موسیقی نواحی، مذهبی، آهنگ سازی و سایر حوزه های تخصصی بوده است. از سال 1370 تا 1382 نیز ماهانه، کنسرت های پژوهشی آموزشی با حضور بزرگان موسیقی ایران در تالار اندیشه برگزار می شد و همچنین 9 برنامه ققنوس ویژه موسیقی نواحی در کنار 21 جشنواره در سطح ملی برگزار گردید که این اقدامات در نوع و در زمان خودش بسیار حرکت سازنده و تأثیرگذاری بوده است.

مهدوی در مورد استفاده از تالار اندیشه برای علاقمندان شرح داد: ما تالار را به گروه های موسیقی اجازه نمی دادیم، بلکه از درآمد کنسرت 70 درصد را گروه می گرفت و 30 درصد را حوزه. اگر از برنامه استقبال نمی شد صورتجلسه خوبی انجام می دادیم و بخگرددگی برای حمایت گروه های های نوپا می زدیم.

وی همچنین اضافه نمود: اقدامات دیگری که در حوزه موسیقی انجام شد، ضبط 400 ساعت موسیقی بوده که این کار از آثار دانشجویی تا آثار استادان و آثار ارکستری را شامل می شد که بعضی آثار ارزش مذهبی، دینی و میهنی داشته است.

مهدوی گفت: از اقدامات دیگر واحد موسیقی حوزه، یاری به تأسیس هنرستان موسیقی و راه اندازی گروه موسیقی در دانشگاه سوره بوده که در بخش آکادمیک، اقدام بسیار خوبی بوده و با توجه به احتیاج جامعه، این دو مرکز توانست جوانان فعال و تأثیرگذاری را تحویل جامعه هنری بدهد که همچنان در سطح حرفه ای مشغول فعالیت هستند و ما هم در بخش نشر آلبوم از بعضی از آنها حمایت کردیم.

موسوی نیز، جامعه علمی دانشگاه سوره را موردنظر قرار داد و گفت: دانشگاه سوره تأثیر زیادی در جامعه هنری داشته و دارد و معتقدم علاوه بر سیستم مدیریتی این اشخاص توانمند هستند که در اقدامات مفید و بهنگام تأثیرگذارند و می توانند تأثیر مثبتی در صندلی تخصصی خود داشته باشند.

میرعلینقی نیز در انتهای بحث خود اضافه نمود: اصطلاح موسیقی جهانی در گذشته به معنای سرکوب موسیقی ملی ایرانی است، ولی اکنون این معنا منسوخ شده و جهان پذیرفت که موسیقی یک زبان همگانی است و به این معنا نیست که ترویج موسیقی جهانی باعث نادیده دریافت موسیقی سنتی می گردد بلکه ارزش و اعتبار مضاعف دارد.

در انتها جلسه نیز، سؤالات دانشجویان مطرح و به آنها پاسخ داده شد.